Strona:Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Janosik król Tatr.pdf/74

 — A — rzekł, dźwigając się z pościeli — to ty, ojcze? Bądź zdrów!
 — Przyniosłem ci Ciało i Krew Pańską.
 — Ojcze, jam chciał kościoły palić!
 — Ciało i Krew Pańską ci przyniosłem.
 — Ojcze, jam chciał dobra duchowne chłopom rozdać!
 — Ciało i Krew Pańską ci przyniosłem — rzekł po raz trzeci opat.
 — Rzym mi przyniosłeś, ojcze! Jesteście, jako śmierć! Cokolwiekby się robiło, jakkolwiekby się broniło: przyjdzie! I wy przychodzicie, jak śmierć: pewni, w godzinę śmierci! Ale niema was tam, gdzie jest życie!
 — Chrzcimy — powiedział opat.
 — Chrzcicie! Woda wasza i sól — to żelaza!
 — Bluźnisz synu i grzeszysz w ostatnim momencie życia.
 — Bluźnię i grzeszę!? Zali ciebie, ojcze, nie okuto w żelaza w zaraniu, abyś, gdy przyjdzie pora, ręce i nogi pod pętami uczuł? Nie powstałeś, nie wyszedłeś z krzyżem przed prosty lud, ten lud, którego Chrystus był mesjaszem!
 — Świętego Franciszka z Asyżu naśladujesz, który Chrystusa naśladował. O zaiste! Gdyby się Chrystusowi podobało w te dni z nieba zstąpić, byłby on cię rozgrzeszył, ojcze, przed nami z krzyżem spotkawszy! I świętym byłbyś we większym kalendarzu, niż ten, którym rok rachujemy! Świętym byłbyś w kalendarzu miljonów dusz nieszczęśliwego narodu uciemiężonych! Nie kadzidła za tynfy u kupców nabyte by cię, ojcze, okadzały w ołtarzu, ale by ci błogosławił tłum ciemiężonych i łzy niewoli obmyłyby ci stopy i ręce wodą świętą, jak woda chrztu!...
 Pod ten czas wyspowiadawszy się i komunję przyjąwszy od zamkowego księdza, sołtys Łętowski pisarzowi, do celi mu przyprowadzonemu dyktował testament.