Strona:Kazimierz Krotoski - Walka ekonomiczno-rasowa w Poznańskiem.pdf/94

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

do 15 grudnia, by zażytkowawszy te siły polskie wyrzucić je wśród najcięższej zimy za granicę. Tak to umieją junkrzy godzić patryotyzm z interesem, a rząd zbyt rozsądny jest, by ich życzeń nie uwzględnić.

Natomiast całkiem po myśli i junkrów, urzędników i szowinistów niemieckich jest przeciwna przyrzeczeniom królewskim, konstytucyi[1], „wszelkiemu prawu i sprawiedliwości” nowa ustawa stumilionowa, uchwalona w sejmie pruskim r. b. celem wykupywania wielkiej posiadłości, zwłaszcza polskiej, i wzmocnienia niemieckości przez osiedlanie niemieckich chłopów i robotników.” Junkrom zadłużonym ułatwi się sprzedaż korzystną ich posiadłości, „dla urzędników stworzy się co najmniej 300 dobrze uposażonych posad”[2], patryotów niemieckich, przerażonych „szerzeniem się narodowości polskiej coraz bardziej kosztem niemieckiej” uspokoi się faktem, że rząd „występuje przeciw temu rozwojowi i wzmacnia niemczyznę”[3]. Dla Polaków „oznacza ta ustawa wypowiedzenie im wojny przez organa rządowe”, jak to wytknął wolnomyślny poseł Munckel. „Jądrem jej jest przecież wytępienie, decapitatio Polaków”, zdaniem posła Centrum, Im Walle, a najstraszniejszą jest ta okoliczność, że na własną zgubę muszą Polacy podatkujący się składać. „W ten sposób zmusza nas rząd pruski do popełnienia politycznego i ekonomicznego samobójstwa”[4]. Ciężko zapracowany grosz włościan wielkopolskich idzie na zwabienie rodzin niemieckich i osiedlanie ich na łanach, które naturalnym biegiem rzeczy po upadku własności większej miały się stać dziedzictwem kmiecem. By módz opłacić podatek, tuła się robotnik polski za zarobkiem, a cząstką tego podatku odcina sobie i swemu potomstwu po wszystkie czasy możność osiedlenia się na własnym kawałku zagona, bo cząstka

  1. 4 i 99 artykuł konstytucyi pruskiej i artykuł 3 konstytucyi Rzeszy niemieckiej. Mowa ks. prałata Jaździewskiego w sejmie pruskim z dnia 21 stycznia 1898 r.
  2. Mowa posła Dziembowskiego w parlamencie niemieckim z dnia 13 grudnia 1897 r.
  3. Przemówienie ks. Hohenlohe, kanclerza w sejmie pruskim w dniu 21 stycznia 1898 r.
  4. Mowa posła Mottego z dnia 18 stycznia 1898 r.