Ta strona została uwierzytelniona.
Wielce ten czyni, kto robi co może:
Kto grosz ostatni dał, ten wiele daje —
(całując go w czoło).
Boże cię prowadź!....
Wiesław (czyniąc pokłon rodzicom).
Bogu was oddaję!... (odchodzi).
Bronisława (biegnąc za odchodzącym Wiesławem),
Bądź zdrów Wiesławku, prędko wracaj z drogi,
Zastaniesz z kapustą pierogi!...
(wszyscy wyprowadzając Wiesława odchodzą).
Odmiana.
Teatr przedstawia wieś. W głębi po lewej stronie aktorów Karczma; stół, przy którym siedzą poważniejsze kobiety, gospodarze i organista — na stole dzban i kufle; w oddaleniu widać stary Kraków; muzyka gra mazura — Krakowiacy z Krakowiankami tańcząc parami, okrążywszy koło zatrzymują się przed orkiestrą dla śpiewu. —
SCENA II.
ŚPIEW.
Chór dziewcząt.
Hej Rozyno, wstecz nie płyną
Na Prądniku wody, —
Źle ci było być dziewczyną —
