Strona:Karolina Szaniawska - Bogacz.djvu/59

 — Nie mam. Była bardzo zniszczona, darowałam ją Kasi.
 — Kupię ci nową. Szkoda, żem nie wiedział — jużbyś miała. Ale musisz dla niej szyć bieliznę i sukienki. Mama skroi koszulkę, drugą ty skroisz i uszyjesz; tak samo z sukienkami. Gdy będziesz dobrze szyła w rękach, nauczę cię z maszyną się obchodzić.
 — Dziadzio umie?
 — Umiem — i szyć też potrafię. Wszyscy moi chłopcy szyją. Koszulę każdy skroi, uszyje, podartą załata, zaceruje.
 Józio wybuchnął śmiechem, tym dawnym śmiechem, od którego trochę się już odzwyczaił.
 — To zabawne! — chichotał. — Mężczyzna szyje! mężczyzna koszule kraje!...
 — W fabrykach robią to i mężczyźni i kobiety. Nie pojmuję, co cię tak rozśmieszyło.
 — W fabrykach może być, że szyją — ale po cóż dziadzio?
 — Abym nauczył synów.
 — Wszak nie będą mieszkali na wyspie bezludnej, gdzie nie można koszul dostać!