Strona:Karolina Szaniawska - Bogacz.djvu/33

z dziadkiem. Sami ją wszczynali, pragnąc o niektórych rzeczach naprzód wiedzieć, zanim przyjadą na miejsce.
 — Czy dziadzio jest bogaty? — zagadnął pana Łaczcza Józio, a Joasia uszu nadstawiła, mocno ciekawa odpowiedzi.
 — Pytasz! — odparł dziadek; — dziwno mi, że pytasz. Czy mogę biednym być z takiemi rękami, wzrostem, siłą, głową... Dawniej, miałem więcej bogactw, ale czas idzie — nie roztrwoniłem, lecz zużyłem sporo. Jednak dosyć jeszcze mam.
 — Ja, dziadziu, mówię o majątku.
 — Doskonale cię rozumiem i najściślejsze daję objaśnienia.
 — A pałac dziadzio ma? — pytała dziewczyna.
 — O, mam. Zapewnić was mogę, że król nie posiada piękniejszego i większego.
 — Jest w nim salon?
 — Jeszcze jaki salon!... Tysiące par mogłyby w nim pląsać. A co za kapela!
 — Muzyka?
 — Tak.
 — A wejść tam wolno, dziadziu?
 — Wolno.