Strona:Karol May - Zmierzch cesarza.djvu/145

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

przez piekło mąk i zawinęli do cichej przystani niezakłóconego szczęścia...
Powoli wszystko wracało do normy. Życie popłynęło zwykłym trybem. — — —
Hrabia Fernando nie wrócił już do Meksyku. Sprzedał swe dobra i pozostał z Manuelem w willi Rodriganda. Młody hrabia Mariano zamieszkał ze swą Amy na zamku w Hiszpanji, odwiedzał jednak często rodzinę w Niemczech. Wierny Mindrello został za swe usługi hojnie nagrodzony. Mianowano go zarządcą zamku Rodriganda. Przeżył długie lata w szczęściu i spokoju, zapomniawszy o okropnych chwilach niewoli.
Sternau nie wrócił do praktyki. Żył szczęśliwie u boku Rosety, ciesząc się szczęściem Kurta i Różyczki. Alimpo mieszkał z Elwirą u hrabiego Manuela. Stary leśniczy jeszcze długo zaprzątał Ludwika swoją podagrą. — — —

∗             ∗

Pedro wraz z Emmą i mężem jej Ungerem pozostali w hacjendzie del Erina. Zamieszkał u nich mały André, nie uspokoił się jednak. Rozkochany w życiu prerji, nie umiał i nie umiał i nie mógł zapomnieć strzeleckich przygód. Piorunowy Grot nie pędził również zbyt spokojnego żywota u boku ukochanej Emmy. Często chwytał z pośród trzody mustanga i urządzał

143