Strona:Karol May - W Kordylierach.djvu/477

—   435   —

 — Nie, toby za długo trwało. Przeczytam wam na głos.
 I uczyniwszy to, poruszył niezwykle wszystkich.
 — Jak pan wpadłeś na pomysł odczytania tego listu? — zapytał mię Uys.
 — Mozoliłem się dość, no i jakoś wkońcu trafiłem.
 — A gdzie pan to znalazłeś?
 — Dowiesz się pan później. Teraz zaś proszę przeczytać jeszcze coś.
 Odkręciwszy rurkę lornetki Anglika, wyjąłem stamtąd papier i oddałem Uysowi. Gdy zaś znowu zaczęto wypytywać mię o wyjaśnienia, zwróciłem się do jeńca:
 — Sir Grey, proszę zdjąć czapkę i dać ją tym panom.
 Anglik posłuchał bez najmniejszego oporu, a Uys począł szybko pruć podaną czapkę.
 — Jest odpis listu, i to zupełnie wierny — rzekł, przebiegłszy oczyma znaleziony w czapce papier. — Ślicznie! Ale niechże mi pan powie, w jaki sposób pochwyciłeś tak ważną osobę do niewoli?
 — Spotkałem tego Anglika u Sikukuniego.
 — Co? u Sikukuniego? — odezwali się prawie wszyscy naraz, a nawet Sami, który dotychczas siedział spokojnie.
 — Mnie się zdaje, że pan się myli — ozwał się ten ostatni. — Sikukuni znajduje się po tamtej stronie gór.
 — A ja zapewniam, że Sikukuni znajduje się w pobliżu — rzekłem stanowczo.
 Na te słowa Boerowie zerwali się na równe nogi.
 — Chyba pan żartuje... Gdzieżby?...
 — Jeśli nie wierzycie, to mogę was przekonać. Sikukuni był tak uprzejmy, że nawet odwiedził osobiście farmę pana van Helmersa... Zamierzał zamordować tam jeffrouw, a Mietje zabrać do niewoli. Lecz przeszkodziłem mu w tem i udałem się następnie za jego tropem aż do lasu, do którego stąd można się dostać konno za niespełna trzy godziny.
 — No, jeżeli moim chociażby włos z głowy