Strona:Karol May - Sapho & Carpio (Boże Narodzenie).djvu/54

 Perswazje moje przekonały go i uspokoiły.
 Poczciwcy Franio przeszedł w drodze asocjacji pojęć od papieru do cygar. Wziąłem jedno, prosząc Carpiona, by się chwilowo wstrzymał od palenia. Przyjaciel podniósł pogardliwie górną wargę i nie raczył nawet odpowiedzieć. Zato z niezwykłą serdecznością zwrócił się do gospodarza, obiecując mu że przybędziemy tu na ferje wielkanocne i przemycimy dla niego cygara. Usłyszawszy to, Franio oblizał się i rzekł:
 — Hm! Przemycone mają specjalny smak! Pan się zna na kontrabandzie?
 — Ależ tak, świetnie! — odparł Carpio z miną człowieka, który przemycił setki wagonów. — I tym razem przeszmuglowaliśmy pewien transporcik.
 — Naprawdę? Gdzieście go wyładowali?
 — Niedaleko Eger. Pierwszego wieczora po przebyciu słupów granicznych.
 — U kogo?
 — Tajemnica urzędowa.
 — Dużo?
 — Myślę!
 — W jaki sposób udało się wam to uczynić?
 — W sposób bardzo, bardzo...
 Kapitan przemytników Carpio zaczął się w tem miejscu jąkać. Pośpieszyłem mu więc na pomoc:
 — W sposób bardzo mało skomplikowany, związany ściśle z jego paszportem.
 — Dużo było towaru?
 — Cztery.
 — Cztery tysiące, czy cztery centnary?
 — Nie przemycaliśmy tysiącami ani centnarami; zwracamy tylko uwagę na gatunek, a był on przedni, jak naprzykład mąka węgierska 0000. Jeżeli podczas feryj wielkanoc-

46