Strona:Karol May - Sapho & Carpio (Boże Narodzenie).djvu/371

 — Więc jesteś wysłańcem tej squaw?
 — Tak.
 — Uff, uff! Ktoby to pomyślał, gdy cię przywleczono jako jeńca! Jestem gotów posłuchać, co powie Old Shatterhand o strzelbach, których żądam.
 Patrzał na mnie niecierpliwie; uśmiechnąwszy się uprzejmie, odparłem.
 — Wiem, że Jakonpi-Topa, wódz Upsaroków, siedzący, naprzeciw mnie, chciałby wiedzieć, co mam do powiedzenia; niestety jednak, muszę go poprosić o cierpliwość.
 — Dlaczego?
 — Przy wykupie jeńca wykupujący musi naprzód wiedzieć, czy jeniec zasłużył na niewolę. Musiałbyś mi pozwolić zbadać rzecz całą.
 — Uff! — odparł niechętnie.
 — Musiałbyś się również zgodzić, bym pomówił z Nana-po.
 — Uff, uff!
 — Słuchaj więc uważnie, co ci powiem. Gdybym nawet zapłacił strzelbami, uczyniłbym to tylko jeden raz.
 Zaakcentowałem specjalnie pięć ostatnich słów. Zrozumiał mnie ale mimo to zapytał:
 — Jak Old Shatterhand to rozumie?
 — Wydałbym strzelby w tym jedynie momencie, w którymby mi wydano jeńca.
 — Czy Old Shatterhand przypuszcza, że mógłbym go wywieść w pole?
 — Mnie z pewnością nie. Ale razem z Nana-po było jeszcze parę innych bladych twarzy. Gdzież są?
 — Tego nie wiem.

363