Strona:Karol May - Sapho & Carpio (Boże Narodzenie).djvu/338

 — Mam odpowiedzieć? Myślałem, że mówisz do psa. Kim jesteś? Najzupełniej mi to obojętne.
 — Jam Peteh, dzielny wódz Krwawych Indjan.
 — Dzielny? Pshaw! Na czele stu ludzi napadłeś z tyłu na trzech!
 — Jestem sławnym wodzem Krwawych Indjan!
 — Sławnym? Pshaw! Z wyjątkiem twoich wojowników mało kto cię zna!
 — Śmierdzący szczurze! Nie zapominaj, że życie twe w mojem ręku!
 — W twojem? Nie dałeś mi go, nie możesz więc odebrać. Napadliście na mnie ztyłu, choć nic wam złego nie uczyniłem, — oto wszystko. Zobaczymy, co będzie dalej.
 — Wcale nie zobaczymy; to już sprawa postanowiona.
 — Ach!
 — Tak. Zginiecie jeszcze dziś w nocy.
 — Naprawdę? Nie wierzę.
 — Jeżeli nie wierzysz, śmierć będzie dla ciebie tem okropniejsza. Będziesz się wił w najstraszliwszych mękach.
 — Jestem gotów; zaczynajcie.
 — Nie teraz. Musisz jeszcze odpowiedzieć na parę pytań.
 — Pytaj!
 — Skąd przybywacie?
 — Z miast, w których mieszkają blade twarze.
 — Dokąd podążaliście?
 — Jeszcze dalej w góry.
 — W jakim celu?
 — By odnaleźć pieniądze.

330