Strona:Karol May - Sapho & Carpio (Boże Narodzenie).djvu/273

 — Nie, tego nie wiedziałem. A więc nie byliście tam jeszcze?
 — Nie. Wzięto mnie tylko jako eskortę, gdyż obydwaj nie jesteście westmanami i towarzystwo doświadczonych ludzi może się wam przydać. O ile wszystko pójdzie składnie, otrzymam za towarzyszenie wam pewną sumę, a może nawet osobną gratyfikację, ale nic więcej. Leżące więc na górze nuggety nic mnie właściwie nie obchodzą.
 — Czy być może?
 — Tak! Wobec tego stanu sprawy opadły mnie różne myśli. Czy nie jest rzeczą możliwą, by Corner i Sheppard mieli wobec was jakieś nieuczciwe zamiary?
 — Nieuczciwe? Cóż to znaczy?
 — Może w holu niema wcale nuggetów?...
 — Sir, szatan was opętał?
 — Broń Boże, mr. Sachner!
 — Pocóżby ci dwaj ludzie robili ze mną interes, gdyby nuggetów wcale nie było?
 — By się dobrać do waszych pieniędzy.
 — Czyście zmysły postradali?
 — Jeśli tak uważacie, jesteście szczęśliwi.
 — Ale wam to nie przyniesie szczęścia, mr. Eggly! Uważacie mnie za głupca? Sądzicie, że podpisałbym kontrakt, nie otrzymawszy naprzód gwarancji?
 — Tego nie sądzę...
 — Widziałem nuggety. Niektóre miały rozmiary gołębiego jaja.
 — Naprawdę? No, no!
 — Tak! Złota jest tedy poddostatkiem. Nie wypłacę umówionej sumy, dopóki się nie przekonam, jak sprawa wygląda. No i cóż, sądzicie, że mogą mnie oszukać?
 — Nie.

265