Strona:Karol May - Sapho & Carpio (Boże Narodzenie).djvu/272

 — No tak, tak, ale chciałbym raz wreszcie pomówić o finding-holu.
 — Możecie pomówić ze mną.
 — Owszem, owszem, ale mr. Corner i mr. Sheppard są w tej sprawie lepiej poinformowani od pana.
 — Skądże znowu! Zdaje mi się jednak, że macie do nich więcej zaufania, niż do mnie.
 — O większem zaufaniu nie może być mowy; ufam wam wszystkim zupełnie jednakowo; ale mr. Sheppard poinformował mnie pierwszy o finding-holu, zaś z mr. Cornerem zawarłem kontrakt; jasna więc sprawa, że lgnę więcej do nich, niż do pana. Ofiarowałem wielką sumę pieniędzy.
 — Lęka się pan o nią?
 — Czy się lękam? Hm. Do pewnego stopnia — tak!
 — No, no! O cóż chodzi?
 — Obawiam się, czy to nie złudzenie, że w otworze jest złoto.
 — To wszystko?
 — Wszystko.
 — Naprawdę?
 — Dlaczego pan pyta? Czegóż jeszcze miałbym się lękać?
 — Hm! Powiem wam coś; ale musicie przyrzec, że mnie pan nie zdradzi.
 — Ależ dobrze! O cóż chodzi? Jestem bardzo ciekaw.
 — Znacie mój układ z Sheppardem i Cornerem?
 — Nie.
 — Nic o nim nie wiecie?
 — Wiem tylko, że macie otrzymać cześć sumy, którą zapłacę.
 — Well! Zapewne wiadomo wam również, że nie byłem jeszcze na górze przy finding-holu.

264