Strona:Karol May - Sapho & Carpio (Boże Narodzenie).djvu/274

 — No więc?
 — A dlaczego Sheppard i Corner sprzedają hole? Dlaczego sami nie wydobywają nuggetów?
 — Chcą skończyć na zawsze z Dzikim Zachodem i odpocząć. Dziwi mnie to, że jako westman nie znacie zwyczajów poszukiwaczy złota.
 — Cóż to za zwyczaje?
 — Sprzedają często swe łożyska i kryjówki, by zabrać się do poszukiwania nowych.
 — Racja, święta racja!
 — Zdaje mi się, że w stosunku do tamtych dwóch odczuwacie coś w rodzaju nieufności.
 — Ja? Zdawało mi się, że to wy im nie ufacie.
 — Dlaczegóż to?
 — Wczoraj i przedwczoraj padło z ust waszych kilka słów, tchnących nieufnością.
 — Ani mi się śniło! Zupełnie mylnie tłumaczycie sobie moje słowa! Zostawcie niemądre domysły, gdyż o braku zaufania niema mowy. Jestem pewny swego. Mr. Corner i mr. Sheppard są gentlemanami; ręczę za nich. Zapewniam was, że jestem dobrym psychologiem i nikt mnie jeszcze w sprawach pieniężnych nie wywiódł w pole. Powinienem właściwie zakomunikować im, żeście mnie chcieli ostrzec przed nimi.
 Eggly udał, że go te słowa przeraziły, i zawołał:
 — Tego nie zrobicie, mr. Sachner!
 — Ale powinienem to uczynić.
 — Proszę o dyskrecję! Przyrzekliście mi przecież...
 — Przyrzekłem, bo nie wiedziałem, co mi powiecie.
 — Możecie mi bardzo zaszkodzić!
 — No tak, wypędziliby was natychmiast.
 — Miałem w stosunku do was najlepsze intencje...

266