Strona:Karol May - Sapho & Carpio (Boże Narodzenie).djvu/109

 — Znam swoje obowiązki; mylordzie, i mam dla pana najgłębszy, płynący z serca szacunek. Mimo to muszę ku swemu ubolewaniu oświadczyć, że postanowienie moje jest niezłomne.
 — Dlaczegóż ma je pan wykonać właśnie dziś?
 — Old Shatterhand gotów jutro wyjechać.
 — Ależ pan sprawi mi dziś tą wyprawą ogromny kłopot!
 — Wiem o tem, jednak nie jestem w stanie nic poradzić. Mówiłem już panu, że się wybieram na Zachód; i że wszystko; co z tym wyjazdem pozostaje w jakimkolwiek związku, stawiam ponad swój zawód.
 — Cóżto ma wspólnego z Old Shatterhandem?
 — Proszę nie pytać, gdyż odpowiedź jest zbyt prosta. Poproszę Old Shatterhanda aby mnie zabrał ze sobą na Zachód.
 — Czy to pewne, że się tam wybiera?
 — Oczywiście! Dokądże miałby jechać? Westman tego typu, co on, musi jechać na Zachód.
 — Równie dobrze może stamtąd wracać.
 — Nie. Jakiś głos wewnętrzny mówi mi, że Old Shatterhand ma właśnie zamiar ruszyć na Zachód. Lepszej sposobności do wykorzystania mego planu nie znajdę nigdy.
 — Ale lepszej sposobności do przydania mi się tu na coś i do zarobienia pieniędzy nie miał pan również.
 — Pieniądze są dla mnie w tej chwili rzeczą mniejszej wagi.
 — Przypuszcza pan więc, że Old Shatterhand pana zabierze?
 — Jestem tego pewien.
 — Człowieku, co też pan wygaduje!
 — No?

101