Strona:Karol May - Old Surehand 05.djvu/86

—  68  —

stosunek Old Surehanda do Ettersa, niż to po sobie okazywał. Zwróciłem na to uwagę naszego przyjaciela, lecz on nie chciał wierzyć. Czy mówił o tem z bratem Apanaczką?
 — Nie.
 — Nie wspomniał ani słowem, dlaczego tak gorliwie szuka Ettersa?
 — Ani jednem.
 — Potem rozstaliście się nad Rio Pecos, a ty wróciłeś do swego szczepu?
 — Tak, pojechałem do Kaam-kulano.
 — Gdzie matka przyjęła cię z radością?
 — Poznała mnie w pierwszej chwili i przyjęła z miłością, ale potem opuścił ją znowu duch jej — odrzekł nagle zasępiony.
 Nie zważając na jego nastrój, zapytałem:
 — Czy przypominasz sobie jeszcze słowa, które z ust jej słyszałeś?
 — Tak. Ona mówi je stale.
 — Czy i dziś jeszcze wierzysz, że one należą do guseł indyańskich?
 — Tak.
 — Wiara twoja jet w tym względzie błędna. W duszy matki tkwią obrazy zdarzeń i osób, które nie mogą stać się wyraźniejszemi. Czy nie zauważyłeś u niej chwili, w którejby te obrazy stały się jaśniejszymi?
 — Nie. Nie przebywałem z nią wiele, gdyż musiałem ją pożegnać wkrótce po powrocie do domu.
 — Dlaczego?
 — Wojownicy Nainich, a szczególnie Wupa Umugi, wódz ich, nie chcieli mi przebaczyć, że mój biały brat, Old Shatterhand, uznał mię za godnego wypalenia z nim fajki przyjaźni i wierności. Tak mi utrudnili życie w „Dolinie zajęczej“, że odszedłem.
 — Dokąd?
 — Do plemienia Komanczów Kanean.
 — Czy ci przyjęli mego brata natychmiast?