Strona:Karol May - Old Surehand 04.djvu/49

—  295  —

go do tego nadmiernego przyrzeczenia. Komancz rzekł spokojnie:
 — Usiądź przy nas i powiedz nam to, o co cię zapytamy!
 Usiedli w trawie, a hrabia wyciągnął udręczone członki z taką rozkoszą, jakiej nigdy w życiu nie zaznał.
 — Należycie do narodu Komanczów? — zapytał.
 — Tak.
 — A ty jesteś wodzem?
 — Jestem Tokwi-tey, Czarny Jeleń — odparł Indyanin z dumą.
 — I podjęliście wyprawę wojenną?
 Wódz skinął głową i zapytał:
 — Czy znasz hacyendę del Erina?
 — Znam.
 — Jak się nazywa człowiek, który tam mieszka?
 — Petro Arbellez.
 — Czy ma córkę?
 — Tak.
 — A czy przy tej córce jest Indyanka ze szczepu Mizteków?
 — Jest Karja, siostra Tekalta.
 — Siostra Czoła Bawolego? — zawołał wódz zaskoczony tem niespodzianie.
 — Tak.
 — Uff! Tego nie wiedzieli synowie Komanczów, bo byliby córki Mizteków baczniej pilnowali. Te obie skwawy były u nas w niewoli.
 — Wiem o tem.
 — Wiesz o tem? — spytał Czarny Jeleń.
 — Tak, bo u mnie mieszkają.
 — U ciebie? Mówisz w zagadkach! Ja sądziłem, że mieszkają w hacyendzie.
 — To prawda, bo hacyenda należy do mnie.
 — Do ciebie? Ty więc jesteś Petro Arbellez?
 — Nie. Ja jestem hrabia de Rodriganda y Sevilla. Arbellez jest tylko moim dzierżawcą.