gloryk, s. m. = kleryk.
góra, y, s. f., strych.
gornoś, ści, s. f., złe. „Ze złości nima nic dobrości, ino gornoś“ (przysłowie).
grajc, a, s. m., grajcar (żartobl.).
gron, a, s. m., talar.
grzési, sbs. pl. djabli. „Grzési go wiedzą, co ŭon za jeden“, „Grzési nadali z taką robotą!“ — grzési, adj., djabli, djabelski.
guniáki, sbs. pl., spodnie z sukna grubego, guniowego, które dawniéj wszyscy chłopi zimową porą nosili.
gówniárz, a, s. m., żartobliwe przezwisko.
gwaryjuję, jes, gwaryjówać, p. zgwaryjówać.
hálákam, ás, hálákać, v. intr., śpiewać (po pijanemu), drzeć się.
hałasę, sis, hałasić, harnasić, p. chałasić, sharnasić.
hań, hajń, hajnok, adv. tam (wskaz.) U Lind. hajw, hajwo, hajn, hajno, haj, hajnu, haiw, han.
haniemuśny, adj. dumny, hardy, butny.
hańten, hańta, hto, pron. dem., tamten, tamta, tamto.
harny, adj. dumny, hardy, niegrzeczny.
harbata, s. f. = herbata.
hasystuję, jes, hasystować komu, zachodzić koło kogoś z prośbami, przymilać się.
haw, hawoj, hawok, adv. tu, tutaj; ztąd hawten, h. ta, h. to — ten, ta, to tu.
helemák, a, s. m., przezwisko człowieka niemądrego, roztrzepanego, głupstwami się bawiącego.
holofię, is, holofić, v. intr. krzyczeć, wrzeszczeć.
holofnik, a, s. m., krzykacz.
horóp zam. harap.
hyclik, s. m. Ty hychku! żartobliwe przezwisko dzieci i niedorostków.
jacy, part., tylko.
jagoda, s. f., poziomka.
jaz, aż.
jódka, i, s. f., jodełka.
iś do dziada — iść precz.
kaciała, y, s. f., niedołęga, do niczego, niezdara.
kaj l. käj, adv. dokąd.
kalasę, is, kalasić, v. tr., p. galasić.
kałatám, ás, kałatać, v. intr. kołatać, łoskotać. „Pod moją klacą, podkowy kałacą“ (śpiewka).
