6
käń, adv., gdzie.
kapię, es, kapać, v. intr., popadać w ubóstwo, nędzę, comp. skapać. „Bodajeś skapáł!“
kapucieję, eś, kapucieć, p. skapucieć.
kaput, p. skapucieć.
kapyruję, es, kapyrować, v. intr., 1) nie módz przyjść w ciężkiéj słabości do siebie („obaczyć się“) i wlec się powoli ku śmierci. 2) dok. skapyrować, stracić całe mienie, do ostatniéj przyjść biedy, zejść na nic. — „Straciuł na bydlęciu, skapyrówáł ze wszystkiem.“
kártám, ás, kártać (kogo) v. tr., namawiać, nakłaniać. Comp. ukártać (kogo) i nakártać (komu). „Kártałem cie, a tyś i tak nie usłucháł.“ „Ukártałem go, zeby o tem nie gádáł.“
kawáłcuś, zdrobn., kawałeczek, kęsek, trocha.
kfisteryja (częściej w plur.), historyja, także zdarzenie.
kicka, kicárka, s. f., p. L.
kieby, żeby, gdyby, p. L.
kiej, kiedy.
kiela, ile; także wiele, dużo. (On má kiela robić, zeby jacy zdrowie miáł).
kierutám, ás, kierutać, v. tr., chwierutać; obluzować się, nie mocno siedzieć, (nóz kierutający sie = klechotowaty = cepiga). Także poruszać co tam i sam, cholebać, uginać. „Wiatry owies ukierutały“, (ugięły, powaliły).
kirny, adj. pijany, kirzę, ys, kirzyć, v. tr., pić (gorące napoje); skirzyć sie, opić się.
kirzę sie, ys sie, kirzyć sie (z kim), kłócić się, waśnić się, żyć w niezgodzie.
kiz, kiz tam djábeł! kiz tam kaduk! kiz licho! kiz djábli! — Kiz djábli znoŭ! = cóż znowu złego! (wykrzykniki wywołane zazwyczaj nieprzyjemnem uczuciem, niechęcią, niecierpliwością, przerażeniem).
klechotowaty, adj., o nożu: zepsuty, tępy i chwierutający się.
klorek, kloryk, królik = kleryk.
knot, a, s. m. Żartobliwe przezwisko dziecka. Ty knocie!
kobyła, kobylica, y, s. f., drewniana podpora, służąca do rznięcia drzewa, kozły (por. L.).
koltawy, adj., kulawy.
końdek, zdrobn. końduś, a, s. m. kawałeczek, odrobina, trocha (por. L. „k.“ vulg. plebej., odrobina czego).
kónica, y, s. f., kołowrót u wozu.
kotusę, is, kotusić, v. tr., mieszać, kłócić, w nieład wprawić.
krajcowy, adj., łączone najczęściej z żartobliwem przezwiskiem, n. p. Ty krajcowy dupáku.
krakowiák, s. m. Krakowiakami nazywają dzieci i parobków, przypatrujących się uroczystości weselnéj („ci, co do wesela nie patrzą“).
