12
rychtuję, es, rychtować, v. tr., na-, przy- rychtować, przygotować, przysposobić; wyrychtować, wykierować. „A to ci go wyrychtowáł!“
rykoń, a, s. m., ten co ryczy, garłacz.
rzazy, sbs. pl., ostatnie blaski zachodzącego słońca.
sachratám, ás, sachratać (komu), schlebiać komu, celem wyłudzenia jakiéj rzeczy.
samny, adj. Samná godzina, pora w któréj się msza św. (zapewne summa) odprawia.
se zam. sobie (powszechne).
sekuruję, es, sekurować zam. assekurować.
sekuracyjá zam. assekuracyja.
setnie, adv., dużo, siła.
sfijám sie, ás sie, sfijać sie = zwijać się.
shałasić, v. tr., połamać, poburzyć, porozwalać, porozrzucać.
sharnasić, v. tr., tyle co shałasić.
siaratám sie, ás sie, siaratać sie (z kim), witać się serdecznie lub żegnać (n. grüssen). „Siaratáł sie z niem na dróge.“
siepię, es, siepać, v. tr., mocno ciągnąć, targać (p. L.); comp. posiepać. „Brode mu posiepáł“ (potargał).
siérotka, i, s. f., stokrótka.
skalpiérz, a, s. m., szkaplerz.
skałba, y, s. f., szpara między drzewami w ścianie chałupy.
skamieć, v. intr., skamienieć.
skapucieć, także zejść na kaput, podupaść, przyjść do nędzy.
skarpny, śkarpny, skartny, adj., mało jedzący i źle wyglądający, suchy (o człowieku).
skarucha, s. f., kora zdarta z drzewa. Skaruchy używają szewcy do butów.
skazić sie, zepsuć się, nie przyjść do skutku. „Wesele sie skaziło“ tz. nie przyszło do skutku, rozchwiało się.
śklę, is, śklić, n. intr., łgać zręcznie, blagować; ośklić kogo, ołgać, oszukać.
skraucę, ys, skrauceć, v. intr. 1) miauczeć (o kocie), 2) molestować, sklamrzyć (żebrak proszący o jałmużnę).
skróny, p. króć.
skryjomie, adv. pokryjomu, tajemnie, sekretnie.
ślipeć, a, s. m., gzik koński (gastrus equi).
slufám, ás, ślufać tabakę, zażywać, niuchać.
śmigám, ás, śmigać, v. intr., wywijać np. batem. 1) „Śmigaj na kónicki niek sie kółka tocą...“ (śpiewka). 2) róść prędko w górę, wybujać (o ludziach i drzewach).
smiłunek, u, s. m., zmiłowanie, litość, miłosierdzie. „Prosić smiłunku.“
smok, s. m. najczęściej żartobliwe przezwisko.
