Przejdź do zawartości

Strona:Karol Mátyás - Słowniczek gwary ludu zamieszkującego wschodnio-południową najbliższą okolicę Nowego Sącza.djvu/15

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
11

pierę, rzes, prać, v. tr., przen. bić, walić; comp. sprać.
prawuję sie, es sie, prawować sie, sądownie się spierać, procesować.
prefikt, s. m., zysk, korzyść.
próguję, es, prógówać, v. tr., próbować.
przechlipka, s. f., przepicie (żartobl). Jedząc ziemniaki mają mleko lub maślankę „na przechlipkę.“
przegárzám sie, ás sie, przegárzać sie (z kim), przekomarzać się z kim, naigrawać się, kpić sobie z kogo (einem nachspotten). Por. L.
przekazuję, es, przekazówać, v. tr., pokazywać (vorzeigen). „Różne rzecy przekazówały ji (jéj) przed ŭocy“ (mamuny). Por. L.
przepierduję, es, przepierdówać w czem, p. przetwierdzać się.
przepowiástka, i, s. f., powiastka, anegdota.
przetwierdzám sie, ás sie, przetwierdzać sie w czem, grymasić, przebierać. „Ludzie mieli dużo chleba i przetwierdzali sie w niem, ugardzay sie niem...“
przyjáciel, a, s. m., krewny.
przyzeniam sie, ás sie, przyzenić sie, ożenić się z bogatą dziewką, nie posiadając żadnego majątku.
psi, a, e, adj., używane w przekleństwach lub żartobliwych przezwiskach: psia krew, psia dusa, psia mać, psia noga, psia myrcha, psia para, psia wiara, psie nyry, psi pysk itp.
pyrciám, ás, pyrciać, v. intr., drobno chodzić, drobić, ztąd: pyrcia, ten, co drobno chodzi. (U L. pyrciać, cz. contin. znaczy: węchem śladować, tropić, pryciać, pruciać, wittern, schnüfeln).

R.

rdzę, rdzys, rdzéć, v. intr., rżeć (o koniu).
redykám, ás, redykać, v. intr., rzygać; comp. zredykać sie, naredykać, obredykać.
rekomond, a, s. m. swat, (p. posłaniec).
rękować i rękować sie, (p. rękowiny).
rękowiny, s. pl., obrzęd wiązania chusteczką na kukiełce rąk państwa młodych przez najstarszego starostę po śniadaniu przed pójściem do ślubu. Z wiązaniem łączy się także uroczyste błogosławieństwo pary młodéj. (U L. zrękowiny).
rekut, a, s. m., rekrut.
rózga, i, s. f. — weselna. Jest to ucięty wierzchołek jedlicy o 5, 6 lub 7 ramionach, nazywanych „rogami“, stojący na kwadratowéj drewnianéj podstawce („nozce“), który owijają dokoła barwinkiem lub podobnym do niego „druśnikiem“ (?), wbijając na każdy „róg“ po dwa lub trzy czerwone jabłka, do jabłek zaś wierzchnich, wtykają na kołeczkach osadzone orzechy włoskie, w które wreszcie wbite są kołeczki z orzeszkami laskowymi. Wszystko to symetrycznie na sobie spoczywa, powleczone, jak liście barwinku, pozłótką. Rózga owinięta wstążką czerwoną.