Strona:Karlinscy.djvu/82

KARLINSKI (zrywa się.)

 A chwała Boga!... Vivat rex Sigismundus!

RYCERSTWO.

 Vivat rex Sigismundus.

DOWÓDZCA.

 Sam Maksymilian w niewoli hetmana!
 Wszystkiemi drogi uciekają Niemcy,
 A już król Zygmunt wylądował ano
 I hetman polną buławę waszmości
 W imieniu króla rokuje z poczczeniem!^[1]

MĘZKI CHÓR (za sceną.)
(Karlinski przy spiewie żałobnym na nowo zwraca się ku ciałom — wyciąga ku nim ramiona i rzuca się na nich kryjąc głowę w czarnej zasłonie.)

 Grzebmy, grzebmy, zmarłych kości,
 Za nas legli w swej miłości
 Co dziś nam — jutro wam!...

CHÓR KOBIECY.

 Jako ścięte młode kwiaty,
 Świeże róże i bławaty,
 Co dziś nam — jutro wam!

KARLINSKI (klęcząc przy ciałach.)

 Do jednej trumny złożę wasze kości,
 By jako żyły usnęły w miłości!...

CHÓR MĘZKI.

 Padły bujne pełne kłosy,
 Ale powiał duch w niebiosy,
 Co dziś nam — jutro wam!...

CHÓR KOBIECY.

 Przyjdzie pora strasznej doby,
 Gdzie przemówią nieme groby!...
 Co dziś nam — jutro wam!

1.  Rokuje z poczczeniem — szykuje, planuje powierzyć z szacunkiem, wyrazami czci..