Ta strona została skorygowana.
żego wprawdzie rodu, ale ubogą i nieznaną. Powróciłem ci świetność, uczyniłem cię żoną moją i panią, zbytkiem otoczyłem — a wszystko dlatego jednego, żem ja cię pokochał! —
MARUNA.
Czemu mi o tem mówicie?
KUNO.
Czemu? — ażeby powiedzieć, że wierzę w twoją uczciwość. — Wszak prawda? — Tybyś nigdy hańby nie ściągnęła na siwą, bliznami pooraną głowę moją? — co? nigdy?
MARUNA
Czy wątpicie o tem, panie?
KUNO.
Niechaj nas Pan Bóg od wszelkiej wątpliwości zachowa! —
MARUNA
Dziwny wasz głos... Wy, panie, skrywacie coś w sercu przedemną?
KUNO.
A ty, czyż ty nie masz dla mnie żadnych tajemnic?
