Strona:Janusz Korczak - Uparty chłopiec.djvu/32

 Może być nauczycielem w szkole. Dlaczego nie chce?
 Mówi kolega:
 — Zdałem egzamin. Już wiem i umiem.
 A Ludwik mówi:
 — Mało umiem. Źle umiem. Nie rozumiem.
 Czego chce? Sam nie wie. Szuka dopiero.
 Sławny jego uczeń tak o nim kiedyś napisze:
 „Myśl uczonego jest jak ptak. Gdy zaczyna lot, kto zgadnie, dokąd frunie? Dlaczego tu, nie tam? I Kolumb, gdy wypłynął na morze, nie wiedział, gdzie wyląduje“.

 Boi się ojciec o syna. Pisze list do Ludwika, do Paryża:
 — Ty wiesz, jak bardzo boimy się o twoje zdrowie. Nie pracuj zawiele. Czy nie uczysz się w nocy?
 Pisze ojciec do Karola:
 — Uważaj na Ludwika. Jesteś jego przyjacielem. Niech się nie męczy, bo znów zachoruje. Czy codzień je obiad? Czy jest piec w jego pokoju?
 Jest piec, ale tylko trzy razy palili w piecu, kiedy zimno było.