uchwałą wysłali Piotra z Kurowa kasztelana Sądeckiego do Litwy. Ten gdy opowiedział swoje poselstwo książęciu Kazimierzowi, w imieniu tych, od których był posłany, przyjął je książę z większą niż zwykle przychylnością; umysł jego skołatany wielu przeciwnościami, a przewidujący większe nierówne przygody, gdyby koronacya Bolesława przyszła do skutku, chętnie poddał się radom i namowom wyniesionym do niego przez Piotra z Kurowa. Zaczém pochwaliwszy wierność i przychylność panów ziemi Krakowskiej, którzy słali do niego to poselstwo, oświadczył stanowczo i najuroczyściej, że rządy królestwa Polskiego przyjmuje. Odpowiedź ta uradowała wielu, a zwłaszcza tych, którzy się obawiali utraty dóbr królewskich. Zjechali się więc do Krakowa na dzień Ś. Stanisława w Maju, i oznajmili wszystkim o zmianie postanowienia Kazimierza książęcia Litewskiego. Gdy atoli Zbigniew biskup Krakowski, Jan z Tęczyna Krakowski i Jan z Oleśnicy Sandomierski, wojewodowie, Krzesław z Kurozwęk kasztelan Lubelski, i wielu innych panów i szlachty, naganili to poselstwo, jako prywatne i nie mające należnej powagi, i radzili udać się do Bolesława książęcia Mazowieckiego z oznajmieniem o jego wyborze, przekładając, że winni się byli trzymać powszechnej uchwały, a nie pokątnych umów i postanowień, wszczęła się rozterka i rozerwanie w radzie, gdy zwłaszcza wielu panów inaczej myślało. Aby je więc przytłumić, pierwej nimby w pożar wybuchły, i zasłonić królestwo od niebezpieczeństw wojny domowej, Zbigniew biskup Krakowski, mąż wielkiej roztropności, chętnie odstąpiwszy od swego zdania, spór wszczęty poddał pod uchwałę prałatów i panów Wielkiej Polski, na co wszyscy zgodnie przystali. Zaczém panowie radni Wielkopolscy, złożywszy zjazd w Kole, i wysłuchawszy poselstwa ze strony panów Krakowskich, które był sprawował Jan Pilecki (on bowiem podjął się tej sprawy, przekonaniu, że krajowi wielce przez to usłuży), po należytej naradzie, połączyli się z tymi, którzy chcieli królem obrać książęcia Kazimierza, bez względu na elekcyą Bolesława; i postanowiwszy na zasadzie udzielonej sobie władzy wysłać do niego nowe poselstwo z prośbą, aby przyjął rządy królestwa Polskiego dla ochronienia kraju od domowej wojny, naznaczyli na dzień Ś. Michała zjazd walny w Parczowie, dokąd prosili aby i książę Kazimierz przybyć nie omieszkał, lub jeśliby mu to trudném było, z Brześcia Litewskiego (Ruthenicalis) zjechał wraz z prałatami i panami królestwa do wsi Połubic albo Łomazów (Lomazi), leżących w środku drogi między Parczowem a Brześciem. Po takich więc w Kole uchwałach i wstrzymaniu poselstwa, które do Bolesława książęcia Mazowieckiego miało być wyprawione, naznaczono na dzień uroczysty Wniebowzięcia N. Maryi inny jeszcze zjazd ziemi Krakowskiej i Ruskiej do No-
