boską cześć oddawano, gdy wrócił do kraju, od własnych poddanych i braci największej doznawał pogardy i zelżywości. Król Władysław zostawał potém w opiece Ulryka Cylijskiego hrabi, co w wielu obudzało zazdrość i żywe ku niemu niechęci.
Gdy król Kazimierz wysiadywał na Litwie, przybyli z powrotem jego posłowie, jako to: Mikołaj Szarlejski wojewoda Brzeski, i Dzierżsław z Rytwian starosta Sandomierski, których był z Krakowa posyłał w dziewosłęby, celem pozyskania w małżeństwo dziewicy Elżbiety, córki Alberta niegdy króla Rzymskiego. Przybywszy do Litwy, oznajmili królowi Kazimierzowi, że uzyskali chętne zezwolenie Władysława króla Węgierskiego, a brata rzeczonej Elżbiety, jako też Ulryka hrabiego Cylli, Jana Huniada wielkorządcy Węgier i wszystkich panów Węgierskich i Austryackich, na zawarcie związków małżeńskich między nim a pomienioną dziewicą Elżbietą. Przybyli także z nimi posłowie króla Węgierskiego i Cylijskiego hrabi, Zygmunt Filschdorf Niemiec i Kaplerz Czech, dla wywiedzenia się o szczerej chęci i z ust samego króla Kazimierza, azali życzył sobie tych związków, i czy do nich dążył z pobudek własnej woli lub też z namowy i nalegającej rady panów koronnych; niemniej dla poznania z bliska przymiotów i sposobu myślenia, postaci ciała i urody króla Kazimierza. Czemu wszystkiemu za przybyciem do Grodna w dzień Ś. Marcina przypatrzywszy się dokładnie, odebrawszy nadto od króla Kazimierza stanowczą i ostateczną odpowiedź, „że dla skojarzenia zamierzonego małżeństwa na wszystko chętnie zezwoli, cokolwiek z pomnożeniem chwały Bożej panowie radcy uchwalą,“ z radością wrócili do Austryi, opatrzeni na drogę we wszystkie rzeczy potrzebne, i rozmaitemi uczczeni darami. Posłany został na odwrot i Dzierżsław Rytwiański starosta Sandomierski, aby wolą i postanowienie króla Kazimierza oznajmił nie tylko Władysławowi Węgierskiemu królowi, ale i Fryderykowi cesarzowi Rzymskiemu, oraz umówił się o dzień i miejsce, w którém obrządek zaślubin miał być dopełniony.
