rzadkiej roztropności, nauki wielkiej, a osobliwszej dobroci i łagodności; skarb zebranych razem wszystkich cnót i najzacniejszych przymiotów. Mowca wyborny w języku łacińskim, w układaniu pięknych i wymownych listów pisarz nie mający w swym wieku sobie równego. Wszystkich sierot, ubogich i nieszczęśliwych ucieczka i przytułek pewny. Jemu zdarzyło szczęście, że własnemi oczyma oglądał w Jerozolimie grób Pański, Kalwaryą, miejsce urodzenia Zbawiciela w Betleem i chrztu w Jordanie. Nie snadno dom herbowny Wieniawa, z którego on swój szlachecki ród wywodził, podobnego mu wyda męża.
Dla dania jakiejkolwiek pomocy krajom Ruskim i Podolskim, tylu klęskami utrapionym, Kazimierz król wysłał Jana z Czyżowa kasztelana i Jana z Tęczyna wojewodę Krakowskiego, z wojskiem dowództwu ich powierzoném, w celu odpierania napaści nieprzyjacioł. Dał im nadto kilka tysięcy grzywien na zaciągnienie z Polski rycerstwa ćwiczonego w boju i opatrzenie potrzeb wojennych; polecił wreszcie, aby przyzwawszy w pomoc mieszkańców Rusi i Podola, tudzież wojewodę Mołdawskiego Alexandra, szli w imię Boże przeciw Tatarom i odpierali hordę, gdyby ta groziła wtargnieniem.
Po załatwieniu tych i innych spraw na zjeździe Sieradzkim z obecnymi panami koronnymi, Kazimierz król w Niedzielę po Ś. Idzim, to jest dnia trzeciego Września, wyruszywszy w drogę, jechał spiesznie przez Szadek, Inowłodz, do Kozienic; a ztąd w dzień Narodzenia N. Maryi udał się na Litwę, nie wiedząc, że zaraza morowa już w całej Litwie panowała, i z taką szerzyła się srogością, że ludzie jadąc, siedząc, śpiąc, lub jedząc, nagłą śmiercią ginęli. Nie dopuszczono zatém królowi wstępować do Wilna, ani do Trok (tam bowiem najzjadliwsza panowała zaraza). Schował się więc w lasy i bory w okolicach Grodna i zabawiał się łowami.
