nadała przywilejami bractwo Serca Jezusowego, dotąd istniejące[1]. W kościele PP. Wizytek w Warszawie, istnieje ołtarz boczny Serca Jezusowego, wzniesiony i poświęcony razem z kościołem, pod wezwaniem Opieki św. Józefa, d. 20 września 1761 r., przez Załuskiego, biskupa kijowskiego[2]. W Krożach, na Żmudzi, u PP. Benedyktynek jeszcze istniejących, jest w kościele dawny boczny ołtarz N. Serca Jezusowego[3]. W kościele parafialnym, później missyonarskim w Białymstoku, zbudowanym przez jednego z Branickich, istniał ołtarz Serca Jezusowego z krucyfiksem hebanowym a P. Jezusem srebrnym, ozdobionym pięcioma dyamentami, który Branickiego kosztował 1500 rubli[4].
Nakoniec policzmy jeszcze całe stosy pobożnych książek, wydawanych ku czci Serca Jezusowego, począwszy od końca XVII. stulecia, aż dotąd, w najrozmaitszych językach, nawet w duńskim, łotew-
- ↑ Kartka z dziejów Kościoła katolickiego w Rosyi. T. I. Kraków 1889, str. 126.
- ↑ Julian Bartoszewicz: Kościoły warszawskie rz. katolickie. Warszawa 1857, str. 257.
- ↑ Wspomnienia narodowe, przez E. Heleniusza. Paryż 1861, str. 488.
- ↑ Mémoires de la Congregation de la Mission. Paris 1863, str. 681. T. I.
