Strona:Jan Sygański - Historya Nabożeństwa do Najśw. Serca Jezusowego.djvu/110

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

skim, greckim, arabskim i ruskim[1], dodajmy do tego 25 miesięcznych czasopism, wychodzących w kilkunastu językach i roznoszących cześć Boskiego Serca po całej kuli ziemskiej, a będziemy mieli dosyć szerokie pojęcie o błogiej działalności i apostołowaniu Najśw. Serca[2].

A nietylko w kościele łacińskiego obrządku ta cześć Najśw. Serca przecudnie kwitnie, ale nawet kościołom wschodnim różnych obrządków nie jest wcale obcą. O. Nilles T. J. w swojem znakomitem i wielce pouczającem dziele, niedawno wykazał, że u Greków włoskich w Sycylii i Kalabryi, u Maronitów na Libanie, Mel-

  1. Ks. Łukasz Bobrowicz, z dyecezyi chełmskiej, niegdyś tamże pleban w Sworach, obecnie we Lwowie kapelan gr. kat. przy szpitalu powszechnym, b. redaktor czasopisma „Ruś“, wydał w r. 1887 we Lwowie książkę: „Pouczenyje o nabożeństwi do Najsłatszaho Sercia Hospoda naszoho Isusa Chrysta“. Jest to może dotąd jedyne dziełko w ruskim języku wydane o nabożeństwie do N. Serca, przez kapłana ritus graeci.
  2. Oprócz naszego polskiego wydawnictwa „Posłaniec Apostolstwa“, wychodzi dotąd w trzynastu językach: w angielskim (pięć wydawnictw), bretońskim, chińskim, czeskim, francuskim (dwa wydawnictwa), flamandzkim, hiszpańskim (pięć wydawnictw), holenderskim, niemieckim (dwa wydawnictwa), portugalskim, tamulskim, włoskim (dwa wydawnictwa) i węgierskim.