Strona:J. Turgeniew - Z „Zapisek myśliwego”.djvu/85

 — Dokądże to?
 — Dokąd? Wiadomo dokąd — do domu, skoro jest tak źle. Trzeba rozporządzenia porobić...
 — Wy sobie napytacie biedy, i tak dziwię się, jakeście mogli tu przyjechać? Zostańcie.
 — Nie, bracie Kapitonie Timofieiczu, już jeżeli umierać, to w domu. Ja tu będę umierał, a w domu Bóg wie, co zrobić się może...
 — Jeszcze nie wiadomo, Wasili Dmitrowiczu, jak się rzecz obróci.... zapewne, niebezpiecznie, bardzo niebezpieczne, nie ulega wątpliwości, ale dlatego to należy tu pozostać.
 Chłop głową pokiwał.
 — Nie, nie zostanę. A może zapiszecie jakie lekarstwo?
 — Lekarstwo niewiele pomoże.
 — Nie zostanę, mówię, że nie pozostanę.
 — Jak chcecie, byleście później nie mieli pretensyi.
 Felczer wyrwał karteczkę z albumu i zapisawszy receptę, poradził, jak się trzeba zachowywać.
 Chłop wziął karteczkę, dał Kapitonowi pół rubla, wyszedł z pokoju i siadł na wóz.
 — No, bądźcie zdrowi, Kapitonie Timofieiczu, nie wspominacje źle; a o sierotkach pamiętajcie, jeżeli co...
 — Ej, zostańcie, Wasili.
 Chłop tylko głową potrząsnął, uderzył konia lejcami i wyjechał z podwórza.
 Wyszedłem na ulicę, popatrzyłem za nim.
 Droga była błotnista i pełna wybojów; młynarz jechał ostrożnie, nie śpiesząc, zręcznie powoził i kłaniał się przejeżdżającym.