Strona:J. Turgeniew - Z „Zapisek myśliwego”.djvu/84

 — A cóż?
 — A oto — rzekł młynarz — niedawno kupiłem ja w mieście żarna, przywiozłem je do domu i zacząłem je z wozu zdejmować. Wysiliłem się za bardzo, czy co... dość, że w żywocie coś mi się oberwało... i oto od tego czasu niedobrze jest... Dziś nawet bardzo niedobrze.
 — Hm — rzekł Kapiton — i zażył tabaki — ruptura... a jak dawno to się stało?
 — Będzie oto dziesiąty dzień...
 — Dziesiąty!
 Felczer pokiwał głową: pozwól niech cię obejrzę. No, Wasili, odezwał się nareszcie, żal mi cię bardzo, mój serdeczny, ale rzecz jest niedobra; chory jesteś nie żartem, zostań tu: ja ze swej strony wszelkich starań dołożę, ale uprzedzam, że za nic nie ręczę.
 — Czyż tak źle jest? — zapytał zdziwiony chłop.
 — Tak; źle, Wasili Dmitryczu; żebyście byli przyszli o dwa dni wcześniej, byłoby nic, jak ręką odjął; teraz jest już zapalenie, tylko patrzeć, kiedy się pokaże gangrena.
 — Ale to być nie może, Kapitonie Timofieiczu...
 — Już ja wam mówię...
 — Jakżeż?
 Felczer ramionami wzruszył.
 — Więc mam umierać z powodu takiego głupstwa?
 — Umierać... może i nie... tylko... zostańcie tu lepiej.
 Chłop pomyślał, pomyślał, popatrzył na podłogę, potem na nas spojrzał, podrapał się po czuprynie — i za czapkę.