miasta. Ze swych lasów 10 mansos (łanów) miastu daruje, mieszkańcom dozwala nie opłacać drogowego. Na jarmarki całą oktawę św. Małgorzaty przeznacza. Prawo polowania w lasach gminie miejskiéj, jako przychód nadaje. Zaprowadza wreszcie prawo magdeburskie, jak to w Krakowie i innych miastach wówczas było.
Kazimiérz król: „datum Cracoviae A. 1333” potwierdza wszystko, co przodkowie jego miastu nadali; oddając Sącz (hanc Advocatiam communicato nostrorum bonorum) Mikołajowi i Jerzemu wójtom (Advocatibus) i ich sukcessorom. Przytomni temu aktowi byli: „Naugius Castellanus, Spicimirus palati., Zbigniew Cancellar. Crac., Janana Cast. Sandec., Andreas Dapifer, Żegota Gladifer Crac. i Herman Procurat”.
To, co nadali miastu: Kazimiérz W., Ludwik, Władysław I i II, Kazimiérz III Jagiellończyk, Jan Albert, Alexander, Zygmunt I, Zygmunt August i Henryk Walczy, potwierdza Stefan Batory 1577 roku.
Władysław IV na żądanie Tomasza Pytlikiewicza i Stanisława Rogalskiego rajców magistratu Nowego-Sącza, potwierdza prawo magdeburskie i inne przywileje, przez poprzedników jego miastu nadane r. 1633.
August III opierając się na przywilejach poprzedników swoich, a mianowicie na przywileju Jana IIIgo, który miastu nadaje prawo na składy żelaza, miedzi i innych kruszców, jako materyał lub jako wyrób z Węgier idących, i przepisuje miarę na sól, stanowiąc konfiskatę budy, gdyby jéj nie zachowano; na przywileju Jana Kazimiérza, który przepisuje opłatę od towarów i tę na dochód miasta przeznacza („a vase uno vini grossos 15, a tunna salis gro. 6, a centnario aeris gro. 3, a centnario chalibis ferri gr. 2”): obywatele jednak miejscy opłaty téj do skarbu wnosić nie mają, ale jest przeznaczona na odnowę muru i warowni miasta; na przywileju Władysława IV nadanym w Warszawie r. 1639, w którym przepisuje opłatę od kruszców gr. 2 od centnara i 15 gr. od beczki miodu siedmiogrodzkiego; na koniec na przywileju Jana III z r. 1685, gdzie żydom nie dozwala posiadać domów i kramów w mieście pod utratą tychże: na mocy mówię tych wyliczonych przywilejów, wydał August III w Warszawie w r. 1752 jeden ogólny, powyższe potwierdzający[1].
- ↑ Oprócz tych przywilejów, pp. Baliński i Lipiń. w Starożytnéj Pols. tom 2, str. 217, wyliczają: Przywiléj Wacława króla czesk. i wówczas księ. krak. z r. 1294,
