Strona:Józef Weyssenhoff - Unia.djvu/319

—   311   —

rzy Krystyny. Ale ona odpowiedziała poważnie i stanowczo:
 — To plotki — pan Rokszycki nie ma zamiaru żenić się obecnie.
 — Jak ty wszystko wiesz, Krysiu — osobliwość! Wiadomo, że jemu wygodniej nie żenić się. Jeździ sobie po świecie i gdzie popadnie, zabawi się. Tutaj to on w »mondzie« ryby łapał, tylko jemu nie powiodło się. Za to w Wilnie pocieszał się w »demimondzie«.
 — Opowiadasz, nic nie wiedząc, Misiu. Plotki znosisz, jak baba.
 — Ot co jeszcze! — zawołał Miś, dotknięty przymówieniem. — Jak on tutaj wam »robił kurę«, to sama wiesz, Krysiu, i matka także. A jak on w Wilnie pożywiał się, to znowu ja wiem.
 Postukał palcem w pierś swą wydętą dla okazania dobitnie, że dobrze jest powiadomiony.
 Krystynę ogarnęła niezdrowa ciekawość:
 — Byłeś w Wilnie?
 — Nie byłem, ale Fedkowicza widziałem zawczoraj, który tam z nimi był. Sławną mi nawet opowiadał historyę...
 Krystyna nie pytała już, patrzyła jednak na Zasławskiego oczyma, które prosiły o dalszy ciąg opowiadania. Ciekawość kobiet w tych wypadkach przemaga nawet wstręt do usłyszenia czegoś bolesnego. Miś skorzystał ze