Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Sceny sejmowe.djvu/59

 — Ale prawo....
 — Niestety — ja nie znam prawa, odparł oficer.
 — Jesteśmy więc aresztowani...? zapytał Ciemniewski.
 — Bynajmniéj! zawołał oficer. Mam polecenie proszenia panów i dopilnowania tego, abyście na posiedzenie dzisiejsze nie przychodzili.... C’est tout! Jeżeli panowie zechcą odbyć spacer na Horodnicę do botanicznego ogrodu... lub użyć gdzieindziéj wiosennego powietrza, ja i moi żołnierze służymy im jako straż honorowa....
 — Co za honor! rozśmiał się Krasnodębski....
 Mikorski wskazał krzesełko oficerowi... ten jednak nim usiadł, żołnierzy swych rozstawił. Jednego z nabitym karabinem wyprawił pod wybite okno, drugiemu kazał zostać we drzwiach, dwom wreszcie przechadzać się około dworku.
 W sieniach przez drzwi otwarte widać było ba-l dych i przelękłych Borysewiczów oboje, Paraskę, dziewczynę, obu wyrostków panów posłów i kilkoro gawiedzi zwabionéj ciekawém tém widowiskiem.... Żołnierze natychmiast plac oczyścili — nie zostało żywéj duszy....
 Czterej posłowie stali w milczeniu — patrząc po sobie....
 — Otóż to nauka — rzekł po polsku Krasnodębski spokojnym głosem człowieka, który się wszystkiego spodziewał, że potrzeba wstawać rano.
 Ale Karskiemu czmychnąć się udało.
 Oficer usiadł i zdjął kaszkiet z głowy. Nikt już na niego nie zważał.
 — Jużciż wiekuiście nas tak trzymać nie będą — odezwał się Krasnodębski prawie wesoło — tymczasem trzeba myśleć, aby życie salwować, aleśmy pod strażą.
 Podszedł do oficera.
 — Mam panu kilka zapytań uczynić — rzekł, kłaniając się.
 Oficer oświadczył gotowość do odpowiedzi.
 — Ponieważ jesteśmy pod komendą pańską — naprzód, mam ja się prawo umywać?
 — Zupełne.