Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Ramułtowie.djvu/116

 — Mojem zdaniem odezwał się Dołęga, wyczekać, rozpatrzyć się i zoryentować, a tymczasem starać o zajęcie korzystnych stanowisk...
 Tak zawsze wielcy strategowie postępowali, wiedząc, że wygrana zależy od pozycyi.
 Sam pierwszy wedle zwyczaju zaczął się śmiać z mniemanego dowcipu swego.
 — Na to wam daję słowo, zakończył — że pilnować będę, patrzeć i komunikować co się w domu stanie... Pozycye zaś strategiczne przy babci, pannie i Olesiu zająć należy nie tracąc czasu... Do babci posłać księdza prałata, któryby dobrze umiał po francuzku, a nie był zbyt surowym i drapieżnym.. i nadto często z piekłem nie wyjeżdżał...
 Surowo przerwał Paprzyca.
 — Tych rzeczy proszę żartem nawet nie tykać.
 — Dla informacyi mówię — zaśmiał się Dołęga, grzechu nie ma. Olesia nie bierze się inaczéj tylko dobrém jedzeniem... Co do panny... dalipan nie wiem... może trzeba deklamatora i literata...
 Przez chwilę słychać było ciche szepty. Słuchano doradcy z uwagą, ale nic nie postanowiono.
 — Ważniejsza daleko rzecz — rzekł Paprzyca, unikając wypowiedzenia co myślał o zajęciu pozycyi — odciągnienia Lelii i tego pana Sylwana... Na babunię podziałać trzeba.
 — Zatém skonkludował Dołęga — czekam rozkazów... i obiecuję się do nich zastosować...
 Milcząco zaczęli patres conscripti chodzić po po-