Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Niebieskie migdały.djvu/545

dla odwrócenia tego, co nie może być uniknione... Dziś czy jutro, zdaje mi się... tak samo ludzie pleść będą... Wydaj pani wyrok!
 — Panie Alfonsie...
 — Nawet mnie pani Alfem nie chcesz nazywać, a nie pozwalasz mi czulszego użyć imienia, gdy do niéj mówię...
 — Moglibyśmy się omylić przy obcych... odparła Herminia — tego ja nie chcę...
 — Czekam wyroku...
 — Zdaje mi się, żeśmy już mówili o tém... Nie pozwalacie na rok, ja proszę o kilka miesięcy...
 — I Zdzisław ma ciągle u jéj boku męża udawać? zapytał Alf; a ja... a ja... patrzeć z dala i dręczyć się...
 — Gdybyś pan ufał mnie i swojemu szlachetnemu przyjacielowi... mógłbyś sobie oszczędzić męczarni... Matka wasza jest chora, ona potrzebuje tego włoskiego orzeźwiającego powietrza... ja przy niéj zostanę... wy jedzcie obaj...
 — Szczególniéj ja...
 — Tak, aby sobie téj męczarni oszczędzić — chłodno dokończyła Herminia... Mógłbyś pan przepodróżować Włochy, widzieć Rzym i Neapol, które poznać pragnąłeś...
 — Zostawiwszy tu Zdzisława...
 — A! jeśli chcesz, możesz go zabrać z sobą, ciszéj odezwała się Herminia...
 — Wszystko to cudownie doprawdy się składa —