Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Na cmentarzu, na wulkanie.djvu/100

 — Jakkolwiek, rzekł, bardzo by mi było miło usłyszeć historję pani, i pana, coś nam ją winien także, ale nie śmiem, możebyśmy dla oryginalności dali sobie inną schadzkę w innem miejscu?
 — Myśl wyborna, przerwał garbus, nie ma jak ci Anglicy do oryginalnych pomysłów, zgoda! zgoda! wszak wszyscy podróżujemy.
 — Prócz nas, rzekł Sestini, ale ponieważ i ja w tym roku mam ruszyć na artystyczną wędrówkę, możebyśmy...
 — Ale nadewszystko, dorzucił garbus, nie umawiajmyż się spotkać gdzie w oberży, znajdźmy sobie odpowiednią, ciekawą jakąś i niepospolitą stację.
 — Ja miałem ochotę jechać do Neapolu, rzekł Sir Price.
 — Bardzo dobrze, historję swą hrabina dokończyłaby na Wezuwjuszu!
 Sir Price pochwycił natychmiast podaną mu ideę.
 — Przedziwnie! dajmy sobie miesiąc czasu i, — Wezuwjusz.
 Wszyscy spojrzeli, śledząc na twarzach zgody.
 — Albo w Capri przy kaplicy! widok tak prześliczny, miejsce tak dziwnie ekscentryczne, ta skała na morzu!
 — Albo na kamieniach w grocie niebieskiej, rzekł uśmiechając się pargaminowy, mielibyśmy i tę jeszcze szansę, że morze by przybrało, zalało wnijście i konalibyśmy z głodu, opowiadając sobie męczarnie przeszłe tem wymowniej, że teraźniejsze wrażenia stałyby z niemi w parze.