Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Na Polesiu T. 2.djvu/118

 Nie było odpowiedzi.
 — Ale pisz-że mi acanna co ja dyktuję.
 Machinalnie Steńka pochwyciła pióro i, sama niewiedząc jak, ręką drżącą musiała list kończyć.
 Hrabia dodał do niego jeszcze: — „że uwolnienie od zbytnich formalności sama choroba usprawiedliwia“. Steńka dobiła się do końca listu, a hrabia dorzucił jeszcze:
 — Napisz acanna: — „z uszanowaniem“, i podpisz mnie „Kwiryn ze Skomorowa“. Dalej, ponieważ ręka nie moja, proszę dopisać: — „Faustyna Sumakówna“, z polecenia hrabiego.
 Przeciwko temu dodatkowi chciała zaprotestować, ale hrabia się rozgniewał.
 — Rozumu mnie nie uczyć — pisz acanna co dyktuję.
 Ledwie miała czas spełnić rozkazy, gdy hrabia zawołał:
 — List mi proszę pokazać — tu.
 Steńka musiała wziąć świecę, i choć chwiejnym krokiem, iść z listem do łóżka. Hrabia zdrową ręką zasłonił sobie oczy — popatrzył, namarszcył się.
 — Babski charakter, po co takie małe litery? kto te wyślepi?
 — Pan hrabia każe przepisać? — zapytała posłusznie Steńka.
 Spojrzał na nią zdumiony.