Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Miljon posagu.djvu/40

 — Pluder mościpanie, choć naturalizowany, ale we krwi znać szwaba.
 — Kulikowicz.
 — I to miły ptaszek — dorzucił stary.
 — P. Teodor Doliwa.
 — Warszawianin...
 — Pan Fabjan...
 — Muzykant...
 — W końcu zjawił się nam najniespodziewańszy gość, hrabia Hubert, który nogę zwichnął, ponoszony od koni, pode dworem Pokotyły. Nastawiłem mu ją...
 — Poczekaj no, poczekaj... Rozpowiedz jak to było? Nogę skręcił?
 Seweryn rozpowiedział wypadek; stary głową kiwał.
 — Przestroga Boża, wkrótce może i karku nadłamie jeśli się nie poprawi. Dobrze mu tak, Sodoma i Gomora w domu... czas by się z siwiejącym włosem upamiętać.
 Gdy tych słów domawiał, z trzaskiem od silnego wiatru zamykające się drzwi sieni, wstrząśnione okna domu i szum nagły drzew, zwiastowały właśnie nadchodzącą burzę. Błysnęło i piorun uderzył. W pierwszej izbie zaszeleściała kobieca sukienka, kroki słyszeć się dały szybkie.
 Seweryn wstał... Panna Marjanna...
 — Dobry wieczór.
 I dziwnej piękności młode dziewczę ukazało się w ramach drzwi.
 To zjawisko miało może lat szesnaście, kształtnej postawy, kruczego włosa, czarnych wielkich oczu, rumianej twarzyczki... ożywiło nagle te puste szerokie izby. Jak wam opisać wdzięk dziewczęcia, wyraz tych