Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Męczennicy Cz.2 Marynka.djvu/355

ła krzyk przeraźliwy, który wszystkich natychmiast do niej przyciągnął.
 Trudno było rozpoznać po tym głosie, czy go z bólu, czy z gniewu wielkiego wydała.
 Baron zatknął uszy...
 Matka przybiegła z drugiego pokoju przerażona.
 Milczenie oczekiwania padło na wszystkich.
 — Burcelli! Litwinka! słyszycie! zawołała podnosząc głos gospodyni: wyszła za mąż za Volantego!
 — To być nie może!... wyrwało się komuś z przytomnych.
 Baron się podniósł nieco z kanapki.
 — W istocie, rzekł zimno i szydersko, jabym może sam temu nie wierzył, gdybym przed kilku godzinami nie miał szczęścia w kościele Św. Katarzyny być świadkiem ślubu.
 Zamilkli wszyscy.
 — Przyznać potrzeba, odezwała się zmienionym głosem Laura, że Volanti wcale się nie źle obrachował i biednemu Corsiniemu wiele powinien być wdzięczen. Należy mu się od niego przynajmniej nagrobek. Litwince zaś nie zazdroszczę męża!
 Ruszyła ramionami.
 — Teraz naturalnie, przerwała śmiejąc się ballerina, na panią dyrektorową i jej przeszłość, nikt słowa nie będzie śmiał powiedzieć. Wszystko w porządku!
 Lacerti zamyśliła się głęboko. Wielka wesołość jaka tu panowała przed chwilą, ustąpiła jakiemuś poważniejszemu nastrojowi.