Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Cztery wesela.pdf/47

W tém stary usłyszał szmer i porwał się z łóżka wołając.
 — Co? co tam? obudziła się może? może tyś ją obudził?
 — Idź! idź, wychodź, szepnęła Matylda zbliżając się do służącego, i ledwie nie ledwie wyprowadziła go za drzwi.
 Kwadrans nie upłynął, a służący wśliznął się znowu i stanął u drzwi.
 — Czego chcesz? niecierpliwiéj spytała go Matylda.
 — Ten kuglarz kazał powiedzieć —
 — Ale odprawże go mój kochany! Co ci się dzieje? Idź, idź, zawołała Matylda lękając się, aby wejście jego znowu starca obłąkania nie rozjątrzyło.
 — Hm! Kiedy on prosił, rzeki uparty głupiec, żebym ja powiedział, że on jakoś tam zegarki w moździerzu tłucze i reperuje potém, że z dwóch stołów się tacza; że umie różne sztuki osobliwego —
 — A! wzruszając ramionami odpowiedziała Matylda, czyś oszalał, idźże sobie.
 — On ma uczonego kanarka, dodał nie ruszając się krokiem sługa.