Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Cztery wesela.pdf/424

zwłaszcza gdy kto ma pieniądze. A wówczas miałem jeszcze pieniądze.
 Włożyłem więc surdut, wziąłem laskę, kapelusz i poszedłem serca szukać.
 Zastukałem do pałacu, było tam dużo ludzi i światła i sług i koni — Wszedłem na salę.
 — Co tu robisz? spytano.
 — Szukam serca.
 — Gdzie? na balu?
 — Chcę kupić sobie, moje mi piorun spalił.
 — Biedny człowiek, prosim do tańca.
 — Dziękuję.
 Zbliżyłem się do jednéj panny, zastukałem do jéj piersi i pokazałem worek.
 — Czego chcesz, dobry człowiecze (zkąd wiedzieli że dobry?)
 — Serca na przedaż.
 — Serca? i zarumieniła się.
 — Przeda ci piersi jeśli zechcesz, rzekł mi do ucha jakiś stary, ale serca nie, bo go niéma.
 Ukłoniłem się i poszedłem do staréj matrony. Dałem jéj tabaki i pokazałem worek.
 — Proszę siadać, rzekła z uśmiechem.
 — Czy nie przedasz mi Asindzka serca?
 — Ach! z największą chęcią, oddawna mam