Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Cztery wesela.pdf/243

 — Więc pani —
 — Ja dość dobrze spałam. Wiész Półkowniku, że jestem na wyjezdném?
 — Dokąd?
 — Do Lublina.
 — Po cóż?
 — Tysiąc jest konieczności i potrzeb, odpowiedziała szybko Półkownikowa. Naprzód proces z sukcessorami Pana Żołądkiewicza, któren mnie obchodzi, bo na téj zależności oparłeś część mego zapisu —
 — A! a! i cóż tam pani w processie poradzi?
 — Jużciż kiedy Waszmość zaniedbujesz, zdajesz się na ludzi, zapominasz o wszystkiém, to choć ja pilnować się muszę. Adwokata ugodzę, interes przełożę, zapłacę komu trzeba, będę u Sędziów.
 — Ale na cóż to, rzekł zafrasowany Półkownik; kiedy tego potrzeba, to, to ja pojadę.
 — Ty, ty byś pojechał? zawołała żywo ze śmiechem Julja, a choćbyś pojechał, cóż tam zrobisz? Będziesz palić fajkę i spać a oni co zechcą, to pokręcą, pofarbują, aby ci tylko oczy zamalować — Daj pokój, już ja pojadę sama.
 — No! no! odpowiedział Półkownik siada-