Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Cztery wesela.pdf/237

 — Mogę ci przywieść ile każesz.
 — Nie poznasz się na tém mój drogi — potrzebuję też kapelusza zimowego.
 — Napiszesz do Pani Ruban, ona ci do twego smaku wybierze.
 — Muszę też sobie zrobić zapas trzewików, bo mi zupełnie wyszły —
 — Dasz miarę, przywiozę wiele zechcesz.
 — Wierzę! ale się pewno za oczyma robione na nic nie przydadzą.
 — No, ależ sama miarkuj, godzi się to narażać zdrowie dla takich fraszek? Znasz siebie, ta podróż, to choroba gotowa. Gdybyż była przyczyna, konieczność, ale takie bagatele; mogęż pozwolić, abyś się narażała tak nieuważnie?
 — Zdaje ci się! nic by mi się nie stało! Pojadę i wrócę zdrowiuteńka.
 — Ale ja na to nigdy nie pozwolę, jeśli koniecznie uprzesz się jechać ze mną, ja sam gotowem się zrzec podróży.
 — Ach! to byś najśliczniéj zrobił!
 — I mnie by to najmiléj było, zostać z tobą, ale znowu, czy podobna sprawy zaniechać, zapomnieć o wszystkiém, opuścić ręce, zakuć się w domu.