Strona:Iliada2.djvu/210

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

 
„Pieszczone gniewy, nieszczere odmowy,
„Prędkie iednonia, miękkie całowania:
„Ucieszne śmiechy, łagodne rozmowy,
„Krople słodkich łez, ucięte wzdychania;
„To wszystko razem puściła w osnowy,
„I mkłem czyniła czołnkiem przetykania.
„Z takowych nici, i z takiego pasma
„Była kochana Armidzina taśma.

Jer: Wyz: przez P. Kochan.

W. 259.

Gdyby mię nie ukryła w cieniach Noc przychylna.

Teologiia Grecka nauczała, że Zamęt (Chaos) i Noc były przed wszyſtkiemi rzeczami. Sam Jowisz ma uszanowanie dla Nocy. W xiedze VII. woźni, imieniem Nocy, przerywaią bitwę, miedzy Aiaxem i Hektorem.

W. 267.

Skłoń się, a ia ci drogą zawdzieczę nagrodą,
Jednę z Gracyi dam ci Pazyteę młodą.

 
Sunt mihi bis septem præstanti corpore Nymphæ,
Quarum quæ forma pulcherrima, Deiopeiam
Conubio jungam stabili propriamque dicabo.

Æn: Lib: I. v. 75.

 
„Mam czternaście Nimf, rzadką ozdobnych urodą,
„Z tych naypięknieysza tobie Deiopeię młodą,
„Wiecznym węzłem poślubię i nadam za żonę.