Po wyłożeniu zamiaru, dopiero się obraca do Muzy:
Musa, mihi causas memora, quo numine læso,
Quidve dolens regina deum tot volvere casus,
Insignem pietate virum, tot adire labores
Impulerit! tantate animit cotlcitibus iræ!
„Muzo! tak ciężkich przygód ty mi wykaż żródło,
„Co zawziętą Olimpu królową przywiodło,
„Tylą dręczyć przypadki cnotliwego męża?
„Takiżto gniew i boskie umysły zwycięża!„
Nie uymuiąc nic innym poetom, zgodzić się atoli należy, iż więcey ieſt ognia w zaczęciu Homera. Jego piérwsze rytmy są zaraz natchnione, gdy inni naprzód swoim, a potém dopiero Muzy śpiewają głosem. Milton, wielki naśladowca Homera, w poemacie Raiu utraconego, razem wyłożenie i
wezwanie połączył.
„Piérwszą winę człowieka przez ściągnienie dłoni
„Do zgubnego owocu zaklętéy iabłoni,
„Skąd wszystkie nędze poszły i z Raiu wygnanie,
„I szerokie na świecie śmierci panowanie:
„Póki Bóg człowiek smutnéy nie nagrodził szkody,
„Wracaiąc do piérwszego siedliska narody,
„Spieway niebieska Muzo!„
Kto porówna zaczęcie Homera, z zaczęciem Lukana i Stacyusza, przyzna, że ie słusznie Horacy i Kwintylian za wzór proſtoty wyſtawili.
