Strona:Ignacy Radliński - Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie.djvu/70

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Quindecimvir’owie przetrwali przez cały wiek IV. Współzawodnik cesarza Konstantyna, Maksencjusz, oblegany przez niego w Rzymie w 312 r„ ucieka się do Ksiąg Sybilskich po radę. Zaszłe za panowania Konstantyna wypadki, mianowicie uznanie chrystjanizmu za religję państwową, nie wpłynęły na istnienie samej instytucji Quindecimvir’ów, ani nawet na jej skład. L. Aurelius Avianus Symmachus, ojciec Q. Aureljusza, znakomitego mówcy i pisarza, były pretor z 364—355 roku był Quindecimvir’em. Cesarz Julian, wskutek trzęsienia ziemi zaszłego w Konstantynopolu w 362 r. i zamierzonej wyprawy na wschód, przeciw Persom, udaje się do wieszczb z Ksiąg Sybilskich. Z pożaru, który pochłonął wkrótce świątynię Apollina Palatyńskiego, drogocenne zabytki przeszłości rzymskiej zostały ocalone.
W wieku V, podczas najścia na północne Włochy Gotów, gdy wódz ich Alaryk, w 402 r., na czele zwycięskiego wojska podążał na zdobycie Rzymu, w ogólnej trwodze i zamieszaniu, zwrócono się, jak to tylekroć w przeszłości miało miejsce, do Ksiąg Sybilskich. Wnosić to możemy ze słów poety Klaudjusza. Badano:
...quid carmine poscat
Fatidico custos Romani carbasus aevi... (co płótno, stróż istnienia Rzymu, w wieszczych pożąda pieśniach. De bello Gothico, v. 229 sq.). Była to jednakże ostatnia w dziejach z nich wróżba.

Głos Sybilli, z pod liści i tkaniny lnianej, przedarł się był wtedy już po raz ostatni i, za pośrednictwem wtajemniczonych w jej mowę mężów dostojnych, już po raz ostatni rozległ się w państwie rzymskiem, gdzie ze czcią zawsze słuchany, a w klęskach pożądany, rozlegał się był bez przerwy prawie przez lat tysiąc[1].

  1. W źródłach rzymskich do 90-ci u razy powtarza się wzmianka o księgach Sybilli, bądź to z przyczyny o nakazanych przez zawiadujących niemi publicznych modłach, procesjach i ofiarach, bądź to z jakiegokolwiek innego powodu; a to od panowania Tarkwinjuszów, więc od VI-go wieku przed erą naszą, do V-go ery naszej, czyli prawie przez lat tysiąc; co wynosi przecięciowo mniej więcej jedną wzmiankę: lub badanie ksiąg i uroczystość religijną