Strona:Ignacy Radliński - Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie.djvu/219

i CXXVIII); Asaf, syn Berchjasza, wieszcz współczesny Dawidowi — dwunastu; synowie Koracha — jedenastu. Tak więc na podstawie nadpisów połowa Psalmów jest utworem Dawida, a na ogół znani są autorowie dwu trzecich części pieśni. Przytem te, które nie są Dawidowe, lecz których autorowie są znani, pochodziły z jego czasów, lub blizko po nim idących.
 Na rezultatach atoli, wypływających z napisów, poprzestawać nie należy. Bliższe rozważanie zbioru do odmiennych doprowadza wniosków.
 Na początku samym tego rozważania uderza ta okoliczność, że pomimo określenia charakteru każdej pieśni i jej przeznaczenia, melodji jej i autora, wszelako w Tehillim brak wszelkiej podstawy w układzie całości. Układając Psalmy w porządku chronologicznym, wypadałoby psalm Mojżesza postawić na czele, po nim pomieścić 74 Dawidowe, następnie współcześników jego, Salomona i dopiero inne późniejszych, czy też tylko nieznanych autorów. Tymczasem Psalm Mojżesza, pomieszczony jest na 90-m miejscu, a 74 Dawidowe poprzekładano rozmaitemi innemi — znanych i nieznanych autorów. Zachowując inny porządek, możnaby było ułożyć je bądź według chórów, bądź też według charakteru utworów. Tymczasem, za pieśnią Dawida idzie dumanie Asafa, za chórem Machalat — chór Neginot!
 Gdy przejdziemy z kolei do treści Psalmów, znajdziemy, że w niektórych Psalmach, przypisywanych Dawidowi (XX, XXI, LX), autor mówi o królu w trzeciej osobie, lub też bezpośrednio zwraca się do niego, przytem — spotykają się wyrażenia, których autor sam do siebie nie mógłby zastosować: »Wielka chwała jego w pomocy Twojej, sławę i świetność włożyłeś nań« (XXI, 6). Następnie w innych, również Dawidowi przypisanych Psalmach, autor zwraca się do Jehowy z następnemi słowy: »Obdarz w łasce swojej Syon, odbuduj mury Jerozolimy« (LI, 20). Dalej autor upewnia, że Jehowa »odbuduje miasta Jehudy, i osiądą tam (w Judei) i odziedziczą ją, a potomkowie sług jego posiadać ją będą; a miłujący imię Jego, zamieszkają w niej« (LXlX, 36, 37). Zwroty te wyraźnie