ha szirim (Pieśń nad pieśniami); trzecia — Ejkoh (dosłownie ten tytuł oznacza: w jaki sposób, quo modo; jest to początkowy wyraz tekstu, i w przekładach ta księga nosi nazwę Treny).
Właściwym zbiorem pieśni jest księga pierwsza[1], Tehillim[2].
Księga ta składa się ze 150 różnych co do długości utworów lirycznych. Większość ich nosi nad sobą jeszcze nadpisy, złożone z dwu lub więcej wyrazów. W napisach, złożonych z dwu wyrazów, pierwszy określa bliżej charakter utworu. Spotykamy więc: dumania, modlitwy, elegje, pieśni śpiewane przy towarzyszeniu instrumentów muzycznych; pieśni pochwalne, dziękczynne, żałobne, pieśni pielgrzymów lub okolicznościowe, jak oto: na dzień odpoczynku, na poświęcenie domu bożego. Drugi wyraz podaje imię autora danego utworu. Nadpisy kilkuwyrazowe rozpoczyna wyraz lamnaceach (co znaczy: przewodnikowi chóru), a za nim idzie zwykle inny, oznaczający nazwę chóru, lub melodję Psalmów. Do tego celu użytym jest tylko początek jakiej dobrze znanej pieśni.
Nadpisy rzeczone dwojaką oddają usługę. Świadczą, po pierwsze, o wykształceniu muzycznym i umiejętnym traktowaniu muzyki, skoro urządzone były chóry specjalne, skoro znano tyle melodji, tyle pieśni było popularnych, że dość było wspomnieć początek jakiej, by nauczyć, jak nową śpiewać należy. Podrugie, nadpisy, wykazując autorów, pozwalają określić datę psalmu, co, wiążąc pieśni z życiem rzeczywistym, pozwala odszukać w pieśni odblask onego życia.
I tak: Mojżesz jest podany za autora Psalmu XC; król Dawid za autora 74 psalmów; Salomon za autora dwu (LXXII
- ↑ Księga druga, Pieśń nad pieśniami, stanowi osobną całość, w formie dramatu poemat erotyczny. Księga trzecia Treny, przy_ pisaną została j eremjaszowt. Miał on wyśpiewać te pidni po zbu rzeniu Jerozolimy przez Babilończyk6w w 586 r. przed n. Chr.
- ↑ Wyraz ten pochodzi od słowa halal (błyszczał, świecił, zrobił błyszczącym, sławił) i oznacza dosłownie: chwała, pochwała, pieśń chwaląca. W przekładzie na język grecki brzmi psalmoi, stąd nasze psalmy, księga psalmów, psałterz.
