Strona:Ignacy Radliński - Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie.djvu/164

swoją ku wejrzeniu, trzęsło się wszystko, co pod nim widać było. A gdziekolwiek głos wychodził z ust jego, rozpalali się wszyscy, którzy słuchali głosu jego, jako się pali ziemia, gdy ogień poczuje. I widziałem potem: a oto się zgromadzał wielki lud, któremu liczby nie było, od czterech wiatrów niebieskich, aby zwalczyli człowieka, który był wyszedł z morza. I widziałem: a ono sam sobie wykopał górę wielką i wleciał na nią, a gdy ujrzał gwałt przychodzącego mnóstwa, nie podniósł ręki swej, ani dzierżał miecza, ani żadnej broni wojennej, tylko, jakiem widział, iż wypuszczał z ust swych jako parę ognistą, a z warg swoich dech płomienisty, a z języka swego wypuszczał iskry i burze; i pomieszało się pospołu wszystko: ta para ognista i dech płomienisty, i wielkość burzy; i spadło z trzaskiem na wielki lud, który był gotów walczyć, i popaliło wszystko, tak, iż natychmiast z wielkości niezliczonej nic nie zostało, jedno proch a smród dymu. Potym widział człowieka onego, iż z góry zstępował, a wzywał ku sobie innej wielkości ludu spokojnego. I przychodziły do niego osoby wiela ludzi, niektórych weselących się, niektórych smęcących się, a niektórzy związani, a inni wiodąc te, którzy się im nagadzali (qui offerebantur)«.
 Ciekawym jest wykład tego widzenia. Anioł, który od początku tych widzeń stawał przed nim, i w tym razie go nie zawiódł i tak mu widziane rzeczy wykłada: »Żeś widział męża, wychodzącego z serca morza, tenci jest, którego Najwyższy chowa od wiela czasów, który sam przez się wybawi stworzenie swoje... A żeś widział, że z ust jego pochodzi jakoby duch i ogień i niepogoda, a iż nie miał w ręku ani miecza ani broni wojennej... ten jest wykład: Oto dni przychodzą, gdy Najwyższy pocznie wybawiać te, którzy mieszkają na ziemi... I będą myśleć jedni drugich zwojować, miasto — drugie miasto, miejsce — drugie miejsce (et locus — locum), naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. A gdy się to dziać będzie... na ten czas się okaże syn mój (tu anioł poczyna mówić niby sam Jehowa; filius meus w przekładach łacińskim, syryjskim i arabskim, ille vir — w etjopskim i armeńskim), któregoś widział jako męża wychodzącego. I będzie, gdy usłyszą wszyscy