Strona:Ignacy Radliński - Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie.djvu/163

krytyków i komentatorów, zamiast państw, królowań i królów, podstawiamy imiona własne.
 Orzeł jest to symbol państwa Rzymskiego. Już w księdze Daniela, na którą, jak to widzieliśmy, powołuje się autor Księgi Ezdrasza, w szeregu czterech państw oznaczonych przez postacie alegoryczne, orzeł symbolizuje to państwo. Cesarze rzymscy panowali nad Wschodem i Zachodem, więc każdy z nich podwójną staje się postacią. W widzeniu przeto na jednego cesarza składają się dwa skrzydła. Sześć par skrzydeł przedstawiają sześciu cesarzy, z domu Juliusza Cezara, z których druga para »królowała przez długi czas (August) i żaden nie trzymał czasu jego, ale ani połowicy jego«. Ośm piór podskrzydlnych — czterech chwilowo tylko panujących uzurpatorów i niby cesarzy (Galba, Otto, Witeliusz, Nerwa). Trzy głowy oznaczają z domu Flawiuszów trzech cesarzy. Po panowaniu po kolei sześciu z domu Juljusza (Cezar, August, Tyberjusz, Kaligula, Klaudjusz, Neron), następuje trzech chwilowo panujących (Galba, Otto, Witteljusz), po nich zaś nastąpił Wespazjan, »głowa, która przestraszyła wszystką ziemię... a ma umrzeć na łożu swem a wszakże z mękami« (krążyło podówczas wśród Żydów podanie o wielkich cierpieniach przedśmiertnych Wespazjana, mających być karą za zburzenie Jerozolimy). Po śmierci jego »dwie głowy pozostały (Tytus i Domicjan) i oto głowa po prawej stronie (Domicjana) pożarła onę co była z lewej strony (Tytusa, Domicjan M obwiniony o bratobójstwo). Ale i owa głowa, która była pozostała (Domicjan) zniknęła. I owe dwie pióra podskrzydlne, które były zachowane do końca (Nerwa) przeszły do głowy, to jest zastąpiły ją (Domicjana) w panowaniu. Ale panowanie ich miało być maluczkie i zamięszania pełne...« Za dni więc Nerwy miały się ziścić wszelkie obietnice czynione Żydom przez ich boga narodowego.
 W jaki zaś sposób one ziścić się miały, przedstawia widzenie trzecie (XIII): »I śnił mi się sen w nocy. A oto wiatr powstawał 2 morza, że wzruszył wszystkie nawałności jego. I widziałem: a oto zmacniał się on człowiek z tysiącmi niebieskimi, a gdzie obrócił twarz